Ontmoetingsplaats?

Het kan niet anders of op mijn blog moeten ze elkaar regelmatig tegenkomen, althans volgens de statistieken: Amerikanen en Russen. Ze zijn niet alleen, er komen ook Canadezen, Britten, Oekraïners, Duitsers, Fransen, Polen, Afrikanen, en af en toe nog andere exoten. Natuurlijk ook Belgen en Nederlanders.

Ik vraag me echt af, wat die buitenlanders allemaal komen doen. Meestal schrijf ik in het Nederlands, een enkele keer in het Engels, en slechts heel af en toe plaats ik iets in het Frans.

Ik vind het natuurlijk leuk, als mijn blog ook buiten de grenzen wordt bekeken. Maar er gebeuren ook gekke dingen. De Russen bv. zijn dikwijls talrijk aanwezig. Soms evenveel als de Nederlanders en of Belgen.

Maar een paar weken geleden, was er geen Rus meer te bespeuren. En zo enkelen dagen na elkaar. Dat is bijna niet mogelijk, tenzij mijn blog daar zou geblokkeerd zijn. En opeens begonnen ze terug te komen, eerst een paar, dan enkele meer, en de voorbije week waren ze weer talrijk op post. Zelfs meer Russen dan Nederlanders. Er is een landkaart bij de statistieken, waarin aangekleurd wordt uit welk gebied ze komen. Als het klopt natuurlijk.

België	81
Rusland	75
Verenigde Staten	75
Nederland	67
Duitsland	17
China	3
Frankrijk	3
Indonesië	2

 Niet dat ik zoveel belang hecht aan die bezoeken, maar het houdt mij wel bezig. Is het “Big Brother”, of zijn het toevallige bezoekers? Misschien Belgen die in het buitenland wonen. Wie zal het zeggen?

Op Facebook heb ik een aantal mensen leren kennen uit andere werelddelen, maar waarmee ik mij echt verbonden voel. Mensen die te samen bezig zijn voor de zalig verklaring van Monseigneur Joseph Cardijn. Sommigen zullen hem misschien kennen, de stichter van de K.A.J. de beweging voor jonge arbeiders en arbeidsters, gesticht in de jaren twintig en uitgegroeid tot een internationale beweging. In landen zoals India, waar Zuster Jeanne Devos, zelf oud-kajotster, werkte en werkt volgens de methode van Cardijn, “zien, oordelen,handelen” vooral met en voor de miljoenen jonge meisjes die er als huismeid in erbarmelijke omstandigheden moeten werken. De Internationale KAJ of YCW, gesteund door sterke leiders van weleer, hebben Vlaanderen gevraagd wanneer zij eindelijk iets zouden doen om het proces van zaligverklaring in gang te zetten. Dat is inmiddels gebeurd. In een volgend verhaal vertel ik er meer over. Maar zo heb ik dus wereldwijd een aantal boeiende mensen leren kennen.

 

Dat is niet nieuw. Toen ik zelf nog kajotster was en mee verantwoordelijkheid droeg, kwamen jongeren uit diverse landen, Afrika, Zuid-Amerika hier op stage. Ze deelden de huizen van kajotters of kajotsters, sliepen in hun bed en werden vrienden. Er is één belangrijke reden voor: nl. van Cardijn hadden wij geleerd dat ieder mens, een kind van God is, ongeacht hun kleur, afkomst, intelligentie. Ieder mens is geroepen tot dezelfde eeuwigheidswaarde, zo heeft de Schepper het gewild. 

Tot een volgende keer. 

Ria