Pater Daniël van uit Syrië

Goede Vrienden,

Hoewel de UNO Veiligheidsraad unaniem twee resoluties heeft aanvaard (tegen de financiering van Al-Qaida en Daesh en voor de vrede in Syrië) gaat de oorlog tegen Syrië onverminderd verder met de steun van... leden van de UNO Veiligheidsraad. Raar maar waar. De toestand is complex, toch wagen we het er op, een overzicht en inzicht te geven. We willen ons niet beroepen op enige politieke, diplomatieke of journalistieke deskundigheid. We schrijven gewoon zoals we de toestand van binnen uit waarnemen en beoordelen. De toestand in de wereld is eveneens complex en daarover geven we een bezinning vanuit een evangelische openbaring die, naar we menen,  meestal niet de juiste aandacht krijgt. Het zijn slechts spontane overwegingen, die mijn persoonlijke overtuiging willen uitdrukken. En zoals naar gewoonte, beginnen we met wat kort nieuws over ons eigen leven.

Van harte

  P. Daniel

Vrijdag 22/1/2016

Een tijd van inkeer

Van deze rustige periode willen wij, de broeders, gebruik maken om onze jaarlijkse retraite te houden. “Retraite” betekent zich terugtrekken. Drukke baasjes die het  dagelijkse gemeenschapsleven kleuren door hun veelzijdige inzet en allomtegenwoordigheid, zijn plots nagenoeg onzichtbaar    en   onhoorbaar. Ze zijn enkel in de eucharistieviering aanwezig. Het lijkt wel alsof het gemeenschapsleven gedeeltelijk stil valt. En wat doen ze in hun retraite behalve zich terugtrekken? In de voormiddag en de namiddag besteden ze tweemaal zoveel tijd aan gebed als anders en ze besteden ook geruime tijd aan geestelijke lezing. In afzondering verrichten ze handenarbeid of knappen een kwarwei op.  ’s Middags en ’s avonds wordt voor hen eten klaar gezet,   dat ze in stilte komen halen en op hun kamer verorberen. Het doel is: komen tot vereniging met God. Hierbij helpen Schriftlezing en de werken van de woestijnvaders, kerkvaders of geestelijke schrijvers. In onze karmelitaanse spiritualiteit heeft “de Bestijging van de Berg Karmel” van St. Jan van het Kruis uiteraard een grote plaats. Deze mag gerekend worden tot de beste beschrijving en ontlediging uit gans de christelijke mystiek. 

Als handleiding zijn er verder de sublieme pareltjes uit de orthodoxie, zoals “De verhalen van de Russische pelgrim”, van een onbekende monnik uit de 19e eeuw. Het begin van zijn verhaal zet ons al op weg: “Door de genade van God ben ik mens en christen, door mijn daden ben ik een grote zondaar, van beroep ben ik pelgrim zonder onderdak, uit de laagste klasse, altijd zwervend van plaats naar plaats. Als bezit heb ik een zak op mijn rug met droog brood en in mijn jas de heilige Bijbel, dat is al”. Hij leerde het voortdurend inwendig gebed beoefenen aan de hand van het Jezus gebed: “Heer Jezus, Zoon van God, heb medelijden met mij”. Hiermee overwon hij alle moeilijkheden en leefde voortdurend in een voor de wereld bijna onbegrijpelijke vreugde.

wordt vervolgd.