De Amerikaanse curiekardinaal Raymond Burke, boegbeeld van de rechterflank van de Kerk, wordt vaak afgeschilderd als een wereldvreemde scherpslijper. Een vroegere homoactivist schetst een ander beeld.
Voor sommigen geldt kardinaal Raymond Burke als een tegenstander van paus Franciscus. Hij verzet zich krachtig tegen de voorstellen van kardinaal Kasper rond de hertrouwd gescheidenen en noemde de onduidelijkheid die de paus laat bestaan rond zijn eigen standpunten “schadelijk voor de Kerk”. Dat hem al is aangezegd dat zijn functie als Vaticaans grootpenitentiair zijn langste tijd gehad heeft, versterkt het beeld van een man die niet past in het beleid van de huidige paus die barmhartigheid preekt. Oftewel: Burke zit in een ivoren toren, ver weg van het dagelijks gemodder van mensen.
Maar uit zeer onverwachte hoek komt een heel ander geluid dat Burkes critici een ongemakkelijke spiegel voorhoudt. Het gaat om het getuigenis van Eric Hess, een voormalige homoactivist die in 1995 met Burke in aanraking kwam toen deze nog bisschop was van La Crosse in de Amerikaanse staat Wisconsin.
‘Volledige verwarring’
In een artikel met de titel ‘Coming out of Sodom’, dat vooral de nadruk legt op de ‘coming out’, beschreef Hess enkele jaren terug hoe hij in de homoscene belandde. Zijn gevoelens voor mannen wijt hij aan het gedrag van zijn vader, een gewelddadige alcoholist die zijn moeder mishandelde en hem en zijn broer bedreigde. “Ik dacht dat hij ons haatte en ik wilde allesbehalve op hem lijken”, aldus Hess. “In mijn verdriet ging ik op zoek naar de liefde van mijn vader in de armen van andere mannen. Toen ik 17 was, maakte een roofdier misbruik van de leraar-leerlingdynamiek en raakte ik volledig in de war over de menselijke seksualiteit. Het een leidde tot het ander tot ik introk bij een twintig jaar oudere man.”
In 1995 besloot hij uit boosheid voorgoed met de Kerk te breken. “Ik deed al mijn kruisbeelden en Bijbels in een doos en dropte die bij het bisdom met een brief waarin ik afstand deed van het katholieke geloof.”
Woest
Tot zijn verbazing kreeg Hess een vriendelijke brief van de bisschop, Raymond Burke, waarin deze zijn droefenis uitsprak en toezegde hem te laten uitschrijven. “Hij zei dat hij voor mij zou bidden en dat hij uitzag naar het moment waarop ik mij met de Kerk zou verzoenen.”
Hess, een van de meest uitgesproken homoactivisten van Wisconsin, was woest over die “arrogantie”. Hij schreef Burke dat hij hem gekwetst had en waar hij het lef vandaan haalde om hem te schrijven. De bisschop antwoordde met de belofte niet meer te schrijven, maar dat “wanneer ik mij mocht willen verzoenen met de Kerk, hij mij met open armen zou ontvangen”.
‘Chinees restaurant’
“Inderdaad hebben de Vader, de Zoon en de Heilige Geest mij nooit opgegeven”, schrijft Hess in zijn getuigenis. Hij vertelt over een gesprek met een “goede priester” die, net als bisschop Burke, vanaf augustus 1998 intens voor hem begon te bidden.
Diezelfde maand, “op het feest van de heilige Maximiliaan Kolbe en de vigilie van Maria Tenhemelopneming, brak de goddelijke barmhartigheid door in mijn ziel. Het gebeurde nota bene in een Chinees restaurant. Toen ik daar met mijn ‘levensgezel’ binnenwandelde, had ik geen idee dat de Heer die middag bezit van mij zou nemen en mij uit Sodom naar een andere plaats zou voeren, naar de rechtersstoel van zijn genezende barmhartigheid, het heilig sacrament van de biecht”.
Hij zag er de priester die hij kort daarvoor had gesproken. “Terwijl ik naar hem keek, sprak er een innerlijke stem tot mijn hart. Het was zachtmoedig, stralend en helder in mijn ziel. De stem zei mij dat deze priester een beeld vormde van wat ik nog steeds kon worden als ik tot Hem zou terugkeren.”
Op weg naar huis vertelde Hess zijn partner dat hij naar de katholieke Kerk terug wilde keren. “Hoewel hij in tranen was, antwoordde hij vol liefde: ‘Eric, dat wist ik al een hele tijd. Doe wat je moet doen om gelukkig te zijn. Ik wist al die tijd dat deze dag zou komen.’”
Doos met spullen
Hess nam contact op met de secretaresse van Burke omdat hij hem het nieuws als eerste wilde vertellen. Deze liet weten hem graag te ontmoeten. “Daarna heb ik mijn zonden gebiecht bij een plaatselijke, nederige en vrome zielenherder en heb ik de absolutie gekregen. Essentieel voor mijn herstel was dat een goed katholiek gezin mij onderdak verleende tot ik een eigen huis had gevonden. Een maand na mijn verzoening met God en de Kerk ging ik naar bisschop Burke, en hij omhelsde mij. Hij vroeg of ik mij de doos met spullen kon herinneren. Hij had ze bewaard in de overtuiging dat ik terug zou komen.”
‘Blij met Burke’
“Twee jaar lang heb ik mij afgevraagd of die mystieke boodschap betekende dat ik priester moest worden. Uiteindelijk realiseerde ik mij dat ik niet geroepen ben tot het priesterschap. Maar de priester die ik zag in het restaurant was een beeld van dat ik trouw en heilig kon worden door de sacramenten. Net als alle andere mensen, alleenstaand, gehuwd of religieus, ben ik geroepen tot kuisheid. Het is voldoende om te proberen en in de hemel te komen. Daarom streef ik naar een trouw leven in de roeping als alleenstaande.”
“Ik ben blij met Raymond Burke. Sommigen spreken kwaad over hem, maar voor mij is hij een echte zielenherder en een moderne Athanasius, een mentor en een inspiratiebron. Mijn biologische vader wees mij af, maar aartsbisschop Burke is mijn geestelijke vader geworden als liefdevol beeld van onze Vader in de hemel.”
‘Geestelijke kwakzalverij’
Er zijn ook priesters “die zielen wegleiden van het eeuwig leven en geluk”, waarschuwt Hess. Als voorbeeld geeft hij een biechtvader die onder meer het verzet tegen zijn neigingen ‘tegennatuurlijk’ noemde. “Dit soort adviezen heeft mij destijds de Kerk doen verlaten. Ik heb ze al te vaak gehoord van protestanten en verschillende katholieke priesters in de jaren tachtig. Ik ken iedere ketterij over seksualiteit en onze Heer. Zelfs nu ik uit de ‘homogemeenschap’ ben, hoor ik dergelijke ketterijen nog steeds van oudere priesters van in de vijftig en zestig, maar niet van veertigers of jonger. Slechte bisschoppen en slechte priesters hebben zo veel mensen alleen al op dit terrein aan het dwalen gebracht (…) Deze geestelijke kwakzalverij moet stoppen.” +
Geen opmerkingen:
Een reactie posten