Als u moogt kiezen, wat is dan het belangrijkste? De winkels waren niet overvol, maar er werd toch flink geshopt. In het dorp waar ik woon bestaat de hoofdstraat voor een groot gedeelte uit kledingwinkels van alle mogelijke merken. En geen goedkope spullen. Je vraagt je af hoe die aan hun klanten komen. Er zijn dan ook veel kijkers, maar minder kopers. Waarschijnlijk wacht iedereen op de solden, al worden die hier en daar toch stiekem toegepast. Maar kerstspullen, geschenken en kaarsen die gingen vlot over de toonbank. Van andere mensen hoor ik dan dat die reeds volop bezig zijn met de voorbereiding van hun vakantie. Waar is de tijd dat Kerstmis nog echt een familiefeest was?
Mijn ouders hadden het niet breed, daarom had mijn moeder een speciaal spaarpotje, waarin ze heel het jaar door spaarde, om iedereen met Kerst een klein geschenk te kunnen geven.
Haar moeder, mijn grootmoeder dus, spaarde op haar beurt de 20 frank stukken, voor haar volwassen en reeds gehuwde dochters. Zo heb ik ooit dat zilveren muntstuk van mijn moeder gekregen, dat zij van haar moeder ontving. Twintig frank is nu een halve Euro, maar dat was heel veel geld voor bejaarde mensen met een klein pensioen. Ik heb het munstuk nog steeds, want er kleeft liefde aan, veel liefde, eerst van mijn grootmoeder en later van mijn moeder. Aan wie zal ik het doorgeven? Misschien aan mijn kleindochter die de naam van haar overgrootmoeder draagt: "Marieke".
Geschenken zijn nooit de hoofdzaak geweest in het kerstgebeuren binnen onze gezinnen. Maar wel de herdenking van Jezus geboorte en ook het uitnodigen van alleenstaande mensen. Als de kleinkinderen nog jong waren voerden zij een kerststukje op en er werd ook altijd het geboorteverhaal van Betlehem voorgelezen of verteld. Mijn vader was een goede verteller, hij kon zijn jong publiek boeien, maar ook de volwassenen genoten er van.
Er werd ook altijd gezellig getafeld, geen dure dingen, maar lekker en vooral heel gezellig, met tantes en nonkels, nichtjes en neefjes. We hadden een oom die bijzonder grappig uit de hoek komen. Dus werd er ook heel wat afgelachen. En dan was er nog de grote trommel met nummers en de daaraan verbonden kleine verrassingsgeschenken. Mijn moeder en één van mijn zussen waren daar altijd lang op voorhand mee bezig. Het feest ging ieder jaar in een ander gezin door. Waardoor het ook nooit tweemaal hetzelfde was. Want ieder gezin legde zijn eigen accenten. Ik herinner mij, kort na de oorlog dat mijn grootmoeder bv. een pakje echte goede boter kreeg, geen margarine. En in onze kerstboom hing talkdozen, gewikkeld in zilverpapier, in vervanging van glazen ballen, die toen onbetaalbaar waren.
Maar de nachtmis vond ik toch altijd het mooist van het gebeuren. Te voet, een auto hadden wij niet, door de rustige, soms ijskoude nacht naar de kerk. En als we dan terug thuis kwamen zaten we met onze ijskoude voetjes tegen de kachel, met een kop lekkere chocholademelk. We bleven kerstliederen zingen, tot de een na de ander in slaap viel, en naar bed moest worden gedragen. TV was er nog niet, in ieder geval wij hadden er geen, maar mijn grootvader met zijn prachtige baritionstem zong ons de hemel in van geluk.
De jaren zijn veranderd, de grootouders vieren hierboven, samen met hun kinderen, onze ouders, tantes en nonkels. Wij staan bovenaan de lijst. Maar zo lang het kan blijven wij kerstmis vieren, in ons gezin, met kinderen en kleinkinderen, en ja, ook nog met alleenstaande of eenzame mensen. Want jong geleerd is oudgedaan. Het warme nest waarin ik mocht geboren worden is en was het allergrootste geschenk.
ZALIG KERSTFEEST
2013
ria
Geen opmerkingen:
Een reactie posten